ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Μπέλλα:


Δεν το πιστεύω...Ζούσα σ'έναν εφιάλτη. Δεν μπορεί να έλεγε αυτές τις λέξεις ο Τζέικομπ Μπλακ που ξέρω.
<<Δεν μπορούμε να πούμε πως ο Τσάρλι είναι στην φυλακή>>, είχε πεί πριν 2 δευτερόλεπτα.
Ύστερα, χωρίς να το περιμένω, συνέχισε με πιο χαμηλή φωνή. <<Θα πληγωθεί>>.
<<Έχεις δίκιο>>, άκουσα την φωνή του Σεθ, <<συγγνώμη..Όντως δεν πρέπει να το μάθει>>.
<<Το έμαθα όμως>>, είπα σηκώνοντας το κορμί μου, <<πείτε τα μου όλα>>.
Όλοι ξαφνιάστηκαν βλέποντας με να σηκώνομαι απ'το κρεβάτι. Ήθελα να τα μάθω όλα, ΟΛΑ!
<<Μπέλλα...>>, άρχισε ο Έντουαρντ αλλά ο Τζέικομπ το διέκοψε:
<<Μην σηκώνεσαι..Θα στα πούμε όλα>>
<<Ακούω>>, είπα με επιτακτηκή φωνή.
<<Καθώς οδηγούσατε πετάχτηκε η Βικτόρια μπροστά από το αμάξι. Ο Τσάρλι προσπαθούσε να την αποφύγει αλλά εκείνη όλο μπροστά του ήταν. Έτσι και χτύπησες το κεφάλι σου>>, άρχισε ο Έντουαρντ με μιά ανάσα αγγίζοντας το, χτυπημένο σημείο στο κεφάλι μου,<<Ύστερα, κοίταξε για ένα δεύτερο αριστερά και την αρπάξαμε. Ο Τσάρλι έπεσε πάνω σε μιά κολόνα stop. Τον βρήκε ένας αστυνόμος - που αποδήχθηκε αρχηγός αστηνομίας>>, είδε το απορρημένο μου βλέμμα, <<Είναι σε ανώτερη θέση από τον μπαμπάς σου>>, και συνέχισε, <<Μπήκε στην φυλακή μέχρι να μπορέσει να τον δεί ο αρχηγός της αστυνομίας και...>>.
Τον διέκοψα.
<<Η Βικτόρια;>>
<<Την κανονίσαμε>>, χαμογέλασε ο Τζέικομπ.
Αναφύσησα.
Ξαφνικά άνηξε κάποιος την πόρατα του δωματίου φέρνοντας απάνω μου όλο το πρωινό φως κάνοντες με να κλίσω τα μάτια. Μπήκε μέσα κι έκλεισε την πόρτα. Κοίταξε ένα χαρτί κι είπε:
<<Ιζαμπέλλα...>>
<<Σουάν>>, τον διέκοψα, <<ναί, εγώ είμαι. Τί θέλετε;>>
<<Ονομάζομαι Αλάστ Ντιγκ κι είμαι αρχηγός την αστυνομίας>>, εγώ νευρίασα, <<τί έγινε;>>, συνέχισε.
<<Είμασταν στον δρόμο και ξαφνικά μιά γυναίκα, κοκκινομάλα θαρώ πως ήταν, ήταν μπροστά μας όλη την ώρα. Ο πατέρας είχε φρικάρει. Πήγενε δεξιά, αριστέρα. Δεν ήθελε να την πατήσει και είχε πανικοβληθεί>>
Ο κύριος Ντιγκ σημείωνε σ'ένα χαρτί.
<<Σ'ευχαριστώ πολύ. Μου είπε. Γειά σου>>, είπε και γύρισε να φύγει.
<<Μισό λεπτό>>, είπα, <<θα βγεί ο πατέρας μου από την φυλακή;>>
Χαμογέλασε.
<<Μην ανησυχείς. Ο πατέρας σου θα είναι μιά χαρά. Σε λίγο καιρό θα είστε πάλι μαζί. Καλη ανάρωση>>, κι έφυγε.




ΔΥΟ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ ΑΡΓΟΤΕΡΑ!!!


Οι Κάλεν γύρισαν πίσω, στο Φορκς. Εγώ κι Ο Τζέικομπ είμασταν ακόμη μαζί αλλά δεν το δείχναμε. Ο Τσάρλι είχε καλέσει του Κάλεν και τους Μπλακ για ένα πάρτυ. Δεν έγινε δικαστήριο. Τον αποφυλάκισαν γιατί ήταν ήρεμος κι είχε άλοθι.
Ντριιιιιιιιιιν! Το κουδούνι. Ξαφνικά εμφανίστηκε ο Έντουαρντ με την Άλις και τον Κάρλαϊλ.
<<Η υπόλοιπη οικογένεια;>>, είπε ο Τσάρλι μ'ένα χαμόγελο. Δεν του κρατούσε κακία για τίποτα.
<<Θα έρθει σε λίγο>>, είπε κι εκείνος και γύμνωσε τα αστραφτερά του δόντια. Υπέθεσα πως είχαν πάει για κυνήγι.
Ο Έντουαυρντ μπήκε μέσα. Καθήσαμε, φάγαμε (στην πραγματικότητα οι βρικόλακες δήλωσαν πως έκανα μιά ιδηκή δίαιτα επειδή είχε αρρωστήσει ο Έμετ και δεν έπρεπε να τρώνε κοντά του) και ύστερα ο Μπίλι κι ο Τζέικομπ ψιθύριζαν κάτι.
<<Λοιπόν:>>, άρχισε ο Μπίλι, <<κάνω πρόποση στην αποφυλάκηση του φιλου μου του Τσάρλι>>.


Οι Κάλεν έφυγαν. Το ίδιο κι οι Μπλακ. Ο Τσάρλι πήγε για ψάρεμα. Εγώ ήμουν στο δωμάτιό μου πιστεύοντας πως σε λίγα λεπτά - ίσως και δευτερόλεπτα - ο Τζέικομπ θα ήταν εδώ. Άκουσα το παράθυρο της πόρτας επιβεβαιώνοντας τις σκέψεις μου. Άνοιξα το παράθυρο. Ο κρύος αέρας με έκανε να ανατριχιάσω αλλά όχι για πολύ. Ο Τζέικομπ μ'αγγάλιασε και ίδρωσα μέσα σε 5 δευτερόλεπτα. Όπως πάντα ήταν χωρίς μπλούζα. Άρπαξα τα αναμαλιασμένα μαλλιά του και τον φίλησα. Εκείνος ανταπέδωσε. Είμασταν κοντά στο κρεβάτι όταν ακούστηκε κάτι απ'έξω. Ξαφνικά ο Έντουαρντ Κάλεν μπήκε στο δωμάτιό μου.
<<Τί θες εσύ εδώ;>>, είπε ο Τζέικομπ νευριασμένα.
<<Εγώ του είπα, ηρέμησε>>, είπα.
Έδειχνε σαστισμένος.
<<Τζέικομπ...ξέρω ότι σε πλήγωσα πολλές φορές κι όπως σου έχω ξαναπεί με σκοτώνει...>>, ο Έντουαρντ δεν μίλαγε, <<θα αναρωτιέσαι που το πάω σωστά;>>.
Δεν απάντησε.
<<Τζέικομπ...λυπάμαι αλλά θα πρέπει να σε ξαναπληγώσω ακόμη μία φορά... Σ'αγαπάω αλλά..η καρδιά μου ανηκεί σε εκείνον.. Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτόν... Λυπάμαι!!>>.
Με κοίταζε σαν να ήταν πρώτη δημοτικού και προσπαθούσα να του εξηγήσω πως ένα κι ένα κάνουν δύο. Τότε είπε:
<<Καταλαβαίνω>>, είπε και βγήκε από το παράθυρο.
<<Τί ηταν το φιλί;>>, είπα ο Έντουαρντ με την απαλή βελούδινη φωνή του να μιλάει για πρώτη φορά.
<<Του απαχαιρετισμού>>, είπα και φιληθήκαμε.
Ήταν ένα παθιασμένο φιλί. Το περίμενα πολύ καιρό αυτό. Με έριξε στο κρεβάτι κι άρχισε να ξεκουμπώνει το πουκάμισό του κι ήρθε πάνω μου. Έβγαλε και το παντελόνι του. Ξαφνικά, χωρίς να το καταλάβω, ήταν ολόγυμνος. Το ίδιο κι εγώ.
Τον άφησα να τελειώσει την δουλειά του. Είμαι τόσο ερωτευμένη μαζί του...που δεν κατάλαβα πως ήταν η πρώτη μου φορά.


ΤΕΛΟΣ

Α 14. Κεφάλαιο (Edward)

ΔΥΟ ΩΡΕΣ ΝΩΡΙΤΕΡΑ
Ο Τσάρλι βιαζότανε να πάει την Μπέλλα στο νοσοκομείο. Έτρεχε. Πολύ γρήγορα Η Μπέλλα πρέπει να κοιμόταν γιατί παραμιλούσε. Ξαφνικά μιά κοκκινομάλλα εμφανίστηκε μπροστά του. Ο Τσάρλι προσπάθησε να στρίψει. Είχε πανικοβληθεί. Ξαφνικά κάτι πολύ γρήγορα - που δεν πρόλαβε να δεί - την άρπαξε και φύγανε. Το τιμώνι είχε φύγει από τα χέρια του Τσάρλι και τράκαρε σε μιά κολόνα ΣΤΟΠ.











ΤΩΡΑ

Έντουαρντ:
<<Πρέπει να της το πούμε>>, είπα.
<<Έχεις δίκιο>>, είπε ο Σεθ.
<<Δεν νομίζω>>, αρνήθηκε ο Τζέικομπ.
<<Είσαι ο μόνος ξεροκέφαλος λύκος;>>, ρώτησα.
<<Όχι>>, μου απάντησε, <<αυτός είναι>>, είπε δείχνοντας τον Σεθ Κλίαργουοτερ,
Ο Σεθ Κλίαργουοτερ ήταν γιος του Χάρι και της Σου Κλίαργουτερ. Ήταν 14. Ήταν λίγο μικρός να είναι λυκάνθρωπος. Μα πως του επέτρεψαν να γίνει;
<<Και στο κάτω-κάτω>>, συνέχισε ο Τζέικομπ, <<θα στεναχωρηθεί>>.
Είχε δίκιο.
<<Πάω να πάρω κεφέδες>>, είπε ο Σεθ.
Όταν σιγουρεύτηκα πως έφυγε ο Σεθ του είπα:
<<Έχεις δίκιο. Μάλλον πρέπει να της το πούμε όταν νιώσει κάπως καλύτερα>>
Πέρασαν 10 λεπτά με σιωπή. Γινόταν χαμός στο κυλικίο και μάλλον ο Σεθ γι'αυτό αργούσε.
<<Ωραία>>, είπε ο Τζέικομπ, <οπότε θα της το πούμε σε καμιά βδομάδα;>>
Ήμουν έτοιμος να πω ναί, αλλά, μιά άλλη φωνή με διέκοψε.
<<Τί;>>, ήταν ο Σεθ, <<πρέπει να της το πούμε...>>
Ο Τζέικομπ είχε νευριάσει.
<<ΜΑ ΤΙ ΛΕΣ; ΤΟ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΕΥΚΟΛΟ ΝΑ ΤΗΣ ΠΟΥΜΕ ΟΤΙ Ο ΤΣΑΡΛΙ...>>, ούρλιαζε.
Του τράβηξα το χέρι κάνοντας νόημα να σταματήσει να φωνάζει. Με αγνόησε αλλά ψιθύριζε.
<<Το βρίσκει εύκολο να της πούμε πως ο Τσάρλι μπήκε φυλακή;>>

Α 13. Κεφάλαιο (Βella - Edward)

Μπέλλα:

<<Απαιτώ να μου δώσεις εξηγήσεις>>, είπα λες και μπορούσε να αναστίσει τον Τσάρλι.
Δεν είπε τίποτα. Ξαφνικά μου όρμησε και...πουφ! Ξύπνησα. Απλώς ξύπνησα ανοιγοκλείνοντας τα μάτια μου. Άκουσα μιά βελούδονη φωνή - και δεν απόρησα ποιανού ήταν. <<Συνέρχετε>>
Ύστερα άκουσα βήματα. Ό ένας έτρεξε γρήγορα κι έπιασε το χέρι μου. Ήταν ζεστό.
Ξαφνικά θυμήθηκα: <<Πού είναι ο Τσάρλι;>>, είπα.
Κανείς δεν απάντησε. Όλοι με τα κεφάλια κάτω.
<<Πού-είναι-ο-Τσάρλι>>, είπα συλλαβιστά, <<ΤΙ ΔΕΝ καταλαβένται;>>
<<Μπέλα..ηρέμησε...Είσαι χτυπημένη>>, μου είπε ο Τζέικομπ.
<<Λοι..>, άρχισα αλλά αποτυπώθηκε η φράση στο μυαλό μου. Χτυπημένη; Το δεξί μου χέρι ήταν όλο με γύψο. Εντάξει.
Με το αριστερό μου χέρι πήγα να αγγίξω το κεφάλι μου. Έπιασα έναν επίδεσμο. Μετά θυμήθηκα τ'όνειρο. Ήταν όνειρο; Ο Τσάρλι ήταν νεκρό; Θυμήθηκα το αποκεφαλισμένο του κεφάλι και την Βικτόρια να με απειλεί. Εγώ πως επιβίοσα;
<<Εξηγήστε>>, είπα.
<<Δεν είσαι μόνο εκεί χτυπημένη>>, είπε ο Τζέικομπ κοιτόντας τα πόδια μου. Και τα δύο ήταν με γύψο και συκωμένα.
<<Μα..τί..τί έπαθα;>>, μουρμούρισα.
Οι άλλοι πάλι δεν απάντησαν. Κοίταξα τον πιο κοντό απ'όλους.
<<Σεθ;>>, είπα.
<<Μην.Τολμήσεις.>>, του είπε ο Τζέικομπ.
Νευρίασα. Μου ήρθε να βάλω τα κλάματα.
<<Γιατί δεν μου λέτε τίποτα;>>, είπα.
<<Μπέλλα>>, μου είπε ο Έντουαρντ. Ο Τζέικομπ του έριξε ένα άγριο βλέμμα, ενώ ο Έντουαρντ του έριξε ένα επιπληκτικό <<Όταν είσαι καλύτερα θα στα πούμε όλα. Στο υπόσχομαι>>.
<<ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΑΘΩ ΤΩΡΑ>>, τσίριξα, <<ΚΑΙ ΠΡΩΤ'ΑΠΟΛΑ: ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΣΑΡΛΙ>>.
Ξαφνικά μίλησε ο Σεθ: <<Είναι...>>
<<Όχι>>, είπε ο Έντουαρντ, <<Δεν πρέπει να μάθει. Όχι ακόμη>>.
<<Ξύπνησε;>>, είπε η νοσοκόμα.
<<Ναί>>, είπαν όλοι με μιά φωνή.
Η νοσοκόμα μου άλλαξε ωρό και μου έκανε μιά ηρεμηστική ένεση και αποκημήθηκα.





Έντουαρντ:

<<Συνέρχετε>>, είπα στους δύο σκύλους.
Ο Τζέικομπ κι ο Σεθ ήρθαν (Αν κι ο Τζέικομπ μπορώ να πω πως έτρεξε).
Η Μπέλλα ξυπνούσε καθώς τεντωνόταν και μούγκριζε. Ξαφνικά άνοιξε τα μάτια της. Τα ανοιγίοκλησε αρκετές φορές κι ύστερα πετάχτηκε.
<<Πού είναι ο Τσάρλι;>>, είπα σχεδόν υστερικά.
Δεν μίλησε κανείς. Ο Τζέικομπ σκέφτηκε: να της το πούμε; Με κοίταξε. Του κούνησα αρνητικά το κεφάλι χωρίς να το δεί η Μπέλλα.<<Πού-είναι-ο-Τσάρλι>>, είπε ξανα συλλαβιστά, <<ΤΙ ΔΕΝ καταλαβένται;>>
<<Μπέλα..ηρέμησε...Είσαι χτυπημένη>>, της είπε ο Τζέικομπ.
<<Λοι..>, άρχισε αλλά σταμάτησε ξαφνικά της φράση της.
Κοίταξε το δεξί της χέρι και με το αριστερό έπιασε τον επίδεσμο στο κεφάλι.
<<Εξηγήστε>>, είπε.
<<Δεν είσαι μόνο εκεί χτυπημένη>>, είπε ο Τζέικομπ κοιτόντας τα πόδια της. Και τα δύο ήταν με γύψο και σηκωμένα.
<<Μα..τί..τί έπαθα;>>, μουρμούρισε.

Πάλι δεν μιλήσαμε.
<<Σεθ;>>, είπε.
<<Μην.Τολμήσεις.>>, του είπε ο Τζέικομπ.
<<Γιατί δεν μου λέτε τίποτα;>>, είπε.
<<Μπέλλα>>,της είπα. Ο Τζέικομπ μου έριξε ένα
άγριο βλέμμα και σκέφτηκε: Μην της πείς καμιά χαζομάρα. Τον αγνόησα <<Όταν
είσαι καλύτερα θα στα πούμε όλα. Στο υπόσχομαι>>.
<<ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΑΘΩ ΤΩΡΑ>>, τσίριξ, <<ΚΑΙ ΠΡΩΤ'ΑΠΟΛΑ: ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΣΑΡΛΙ>>.
Ξαφνικά μίλησε ο Σεθ: <<Είναι...>>
<<Όχι>>, του είπα, <<Δεν πρέπει να μάθει. Όχι ακόμη>>.
<<Ξύπνησε;>>, είπε η νοσοκόμα.
<<Ναί>>, είπαμε ολοι.

Η νοσοκόμα άλλαξε τον ορό της και της έκανε μιά ηρεμιστική ένεση. Ύστερα...Αποκοιμήθηκε.

Α 12. Κεφάλαιο (Bella - Edward)

Μπέλλα:



Η Βικτόρια μου όρμησε. Εγώ δεν κινήθηκα. Μου πήρε το χέρι και το τράβηξε. Πρέπει να είχε βγεί. Ούρλιαξα. Ο Έντουαρντ μπήκε στο δωμάτιό μου. Και άρπαξε την Βικτόρια. Εκείνη την στιγμή άκουσα να κλείνει η πόρτα.
<<Μπέλλα...>>, φώναξε ο μπαμπάς μου.
Ο Έντουαρντ κι η Άλις κοιτάχτηκαν. Αν μπορούσαν θα είχεν γίνει έντρωμοι τώρα, όπως εγώ.
<<Μπέλλα...!!!!>>, ξαναφώναξε ο μπαμπάς μου.

Έντουαρντ:

<<ΜΠΕΛΛΑ, ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ;>>, ακούστηκε πάλι ο Τσάρλι.
Αχ, αυτό το κορίτσι, σκέφτηκε ο Τσάρλι.
Η Άλις πήρε ένα πουκάμισό της Μπέλλα και το έβαλε κάτω από το κρεβάτι.
<<Πάμε>>, είπε.
Εγώ πήρα την Βιτόρια από τα χέρια (μιάς και την είχαμε φυμώσει) κι η Άλις απ'τα πόδια.
Βγήκαμε απ'έξω.
Η Μπέλλα θα πεί στον Τσάρλι πως προσπαθούσε να σηκώσει το κρεβάτι, σκέφτηκε η Άλις.
Η ανησυχία μου εξημερώθηκε- αν και ούττε κατά δοιάνια ηρεμήσει.
Τώρα αναρωτιόμουν τι θα έλεγα στην Μπέλλα. Τότεμ θυμήθηκα τους κοπρίτες.
<<Γκρρρρρρρρρ....>>, έκανα και με ακολούθησε η Άλις, <<ΓΚΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡ........>>.



Μπέλλα:

Η Άλις έβαλε ένα πουκάμισο κάτω από το κρεβάτι μου κι έφυγε με τον Έντουαρντ. Δεν ξέρω γιατί το έβαλε εκεί αλλά μου έδωσε μιά ιδέα. Ούρλιαξα. Και ύστερα ξανα ούρλιαξα το όνομα του πατέρα μου.
<<Ααααα..Πήγα να πάρω το πουκάμισο και μου...μμ..μου βγήκε ο όμως..>>, ήμουν πολύ πειστική.
Με πήρε ήρεμα και με έβαλε να ξαπλώσω στο πίσω κάθισμα κι άρχισε να οδηγάει. Με διαπέρασε ένα ρίγος σκέφτοντας αν η Βικτόρια είχε ξεφύγει. Θα ερχόταν και θα σκότωνε τον πατέρα μου; Ένα δεύτερο ρίγος με ξαναδιαπέρασε. Ξαφνικά... με όλες αυτές τις σκέψτεις- που ήλπιζα να μην είναι αληθινές- αποκοιμήθημηκα.
Το θέαμα που αντίκρησα ήταν αποκρουστικό. Ο Τσάρλι με αίματα αναίσθητος στο αμάξι, το οποίο ήταν σταματημένο. Το κεφάλι πόναγε. Δεν έβλεπα καλά. Κοίταξα δεξιά κι αριστερά μη μπορώντας να δω κάτι. Το βλέμα μου έγινε λίγο καλύτερο. Όπως η ποιότητα της τηλεόρασης που κουνάμε την καιρέα.
<<Νόμιζες πως θα μπορέσεις να να μου ξεφύγεις;>>, ακούστηκε η φωνή της Βικτόρια.
Η όραση μου επανήλθε, αλλά και πάλι δεν έβλεπα κανένα εκτός από το - σοκαριστικό - πτώμα του πατέρα μου.
Προσπάθησα να ουρλιάξω αλλά ο φόβος μου είχε καταλάβει την φωνή. Ήθένα να φωνάξω, να ξεφύγω, να ζητήσδω βοήθεια από κάποιον.
Και ξαφνικά, σαν μαγικά, η Βικτόρια βρέθηκα στην θέση του συνοδιγού.
Κοίταξε τον πατέρα μου. Ύστερα στο βλέμα της ήρθε πίσω σε μένα με ένα, δήθεν, συενάχωρο ύφος.
<<Λυπάμαι>>, είπε υποκριτικά.
<<Σκότωσες τον πατέρα μου>>, της είπα.
Τότε η Βικτόρια έδωσε μιά γερ'η κλοτσιά στο κεφάλι του πατέρα μου το οποίο εξωστρακίστηκε στο καπό και ήρθε σίπλα μου. Το κοίταζα σοκαρισμένη. Εγώ έφταιγα.
<<Σώπα, καλέ>>, μου είπε ειρωνικά.
Πήγε δίπλα στον πατέρα μου και του έχωσε ένα μαχαίρι στο στομάχι, ύστερα το μετακίνησε στην καρδιά. Το, κομμένο, κεφάλι του δίπλα μου ήταν γαλήνιο. Το κοιτούσα λες και πείμενα να αντιδράσει.
Η Βικτόρια γέλασε.
<<Δεν είναι σωστό να παίζεις με τον πόνο του άλλου>>, της είπα, <<τί σου έφτεξε;>>
<<Εσένα τί σου έφτεξε ο Τζέιμς;>>
<<Πρώτων δεν τον σκότωσα εγώ και εύτερον προσπάθησε να με σκοτώσει>>, είπα υπερασπίζοντας τον εαυτό μου.
Δεν μίλησε.
<<Γιατί τα κάνεις όλα αυτά;>>, ρώτησα εφ όσον δεν μίλησε.
<<Για εκδίκηση>>
<<Απαιτώ να μου δώσεις εξηγήσεις>>, είπα λες και μπορούσε να αναστίσει τον Τσάρλι.
Δεν είπε τίποτα. Ξαφνικά μου όρμησε και...

Α 11. Κεφάλαιο (Edward)

Έντουαρντ:

<<Την ακούω...Είναι κοντά>>, είπα.
Η Άλις κάτι έβλεπε. Δεν με ενδιέφερε τι.
<<Γρήγορα>>, πρόσταξα.
Ο Τζέικομπ δίστασε για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου αλλά βγήκε από το παράθυρο καθώς γινόταν λύκος.
Εμείς πήγαμε στο μπάνιο.
<<Καλησπέρα θνητή..>>, άκουσα την φωνή της Βικτόρια.

Όλα ειχαν γίνει τόσο γρήγορα: Άκουσα τον Σεθ να μας προειδοποιεί ότι έρχετε η Βικτόρια και το σχέδιο του, το οποίο, ήταν πολύ καλό. Κρύφτηκαμε εμείς μιάς και δεν μυρίζαμε και οι λύκοι πήγεναν μακρία. Μόλις ερχόταν η Βικτόρια θα την παγιδεύαμε και θα γρυλίζαμε για να μας ακούσουν οι λύκοι. Αυτό το παιδί ήταν πολύ έξυπνο. Πως το υποτιμάει ο ηλίθιος ο σκύλος- ο Τζέικομπ. Και φτάσαμε στο τώρα. Με την Βικτόρια μέσα στο δωμάτια να μιλάει στην Μπέλλα.

<<Με θυμάσαι υποθέτω, ε;>>, της είπε.
<<Μα φυσικά. Δεν θα θυμόμουν το παιχνιδάκι του Τζέιμς;Του βρικόλακα που ήθελε να με φάει;>>, απάντησε η Μπέλλα με φωνή ειρωνική και καθόλου τρομοκρατημένη. Παραξενεύτηκα. Είχε αλλάξει ή απλώς μάζεψε όλο το θάρος.
Η φωνή της Βικτόρια άρχισε να τραυλίζει:<<Πώς..τολμάς να πιάνεις..το όνομα του..; Οι...φίλοι σου τον...τον.. σκότωσαν>>, κατάφερε να πεί.
<<Για ποιό λόγο; Μήπως επειδή προσπάθησε να με σκοτώσει; Ο Τζέιμς θα ήταν ζωντανός τώρα αν δεν είχε εμπλακεί σ'αυτό>>, είπε η Μπέλλα/
<<Μην ξαναπιάσεις το όνομα του Τζέιμς στο στόμα σου γιατί..>>
<<Γιατί τί; Θα με σκοτώσεις; Έτσι κι αλλιώς δεν θα το κάνεις; Γι'αυτό δεν ήρθες εδώ; Ή μήπως για καφέ;>>.
Η Βικτόρια μέτρησε μέχρι το 3 για να της ορμήσει.
3...
Βγήκα από το μπάνιο.
2...
Πήρε θέση
1...
Της όρμησε...

10. Κεφάλαιο (Seth)

Σεθ:


Εντάξει, νευρίασα. Δεν ξέρω αν φενόταν, πάντως, είχε μίνει το στόμα μου ανοιχτό, σφιγμένο. Το μέτωπο μου είχε ρυτιδιάσει. Ο Τζέικομπ δεν ήταν ποτέ ευγενικός - τουλάχριστον όλη την διάρκεια που είναι λύκος - αλλά δεν μπορούσε να κρύψει τα νεύρα του. Σκέφτηκα όσα σκάσε μου είχε πεί και πήρα ανάποδες. Μπορεί να ήμουν το "καλό και αθώο παιδί" αλλά δεν πάει να πεί πως μπορούν όλοι να με κάνουν ό,τι θέλουν.
<<Σεθ; Σου μιλάω>>, είπε ο Τζέικομπ ακόμη εκνευρισμένος.
Τα δικά μου νεύρα ξαναφούντωσαν.
<<Ξέρεις κάτι; Άστο. Παράτα το. Φεύγω!!>>, είπα και έγινα λύκος βγαίνοντας απο το παράθυρο. Ένιωσα την ζέστη να με κατακλύει.
Έτρεχα, έτρεχα...με δάκρυα στα μάτια. Δεν ήταν κανείς μεταμορφομένος. Τουλάχιστον...τουλάχιστον όχι κοντά. Τα δάκρυα θόλωσαν τα μάτια μου.
Ακούστηκε κάτι στους θάμνους. Σταμάτησα. Είχα πάρει πολύ φόρα που δεν σταμάτησα αμέσως αλλά τα πόδια μου γλίστρησαν. Κοίταξα. Δε είδα τίποτα. Είχε αέρα. Ίσως ήταν αυτό. Ήμουν απορημένος κι έτσι πλησίασα.
Και τότε... εμφανίστηκε...η κοκκινομάλα βρικόλακας. Την κοίταξα και γρύλισα. Εκείνη απλώς γύμνωσε τα δόντια της. Δεν με είδε. Κοίταζε προς την μεριά απ'εκεί που ήρθα. Ήθελε να πάει σπίτι της Μπέλλα.
Τότε εγώ έτρεξα...Δεν γύρισα πίσω να δω αν με είδα αλλά έτρεχα όσο πιο πολύ μπορούσα. Ένιωθα τα στεγνά δάκρυα στο πρόσωπο μου. Συνέχησα να τρέχω...

9. Κεφάλαιο (Jacob)

Τζέικομπ:

<<Ε, δεν το πιστεύω μου κάνετε όλοι πλάκα έτσι;>>, είπα νευριασμένος και σαστισμένος.
<<Γιατί Τζέικ; Μήπως κάνετε όντως πάρτυ και δεν με καλέσατε; Αλλά γιατί στο δωμάτιο της Μπέλλα;>>, είπε δήθεν με απορία αλλά και με ειρωνία μαζί, ο Σεθ Κλίαργουτερ.
Εγώ άνοιξα στο στόμα μου να μιλήσω αλλά ο Σεθ πάλι με διέκοψε.
<<Και τί είναι αυτή η μπόχα;>>, είπε διαστέλοντας την μύτη του.
Οι βρικόλακες τον αγριοκοίταξαν κι εγώ με το ζόρι κρατιόμουν να μην γελάσω.
<<Δεν μυρίζετε καλήτερα>>, είπε η Άλις με ένα προσποιημένο χαμογελο.
<<Δηλαδή..δηλαδή ξέρετ...>>, ο Σεθ διέκοψε την φράση του και ξεκίνησε άλλη, <<Ω θεέ μου!>>, ειπε, <<Ω θεέ μου είστε βρικόλακες! Χέρομαι που σας γνωρίζω>>, είπε σφίγγοντας το χέρι των βγελλών, λες και ήταν κάποιοι πασύγνωστοι ηθοποιοί.
Η Μπέλλα είχε νευριάσει και κοίταζε τον Σεθ σαν να απορούσε σε κάτι. Και τότε, κατάλαβα την απορία της.
<<Μα...Δεν μου λες Σεθ..>>, είπα εγώ αλλάζοντας τόνο, <<τί σε φέρνει εδώ;>>

8. Κεφάλαιο (Bella - Alice)

Μπέλλα:

<<Άλις;>>, είπε ο Έντουαρντ σαστισμένος, <<τί κάνεις εσύ εδώ;>>
Η Άλις τον κοίταζε σοβαρά αλλά και βαρεμένα (δηλαδή κάπως έτσι ----> -.-).
Α.......Έπαιζαν με τα νεύρα μου. Δεν το είχα σε τίποτα να τους διώξω όλους. Η Άλις ακόμη σκεφτόταν την απάντηση ενώ ο Έντουαρντ ηρέμησε.
Κοίταξα τον Τζέικομπ. Ήταν νευριασμένος όσο κι εγώ. Κοίταξα το αγγελικό και όμορφο προσωπο της Άλις. Δεν κρατήθηκα. Της αγγάλιασα.
<<Άλις;!>>, είπα μέσα σε λιγμούς. Δεν ήξερα αν με άκουγαν τι έλεγα.
<<Ηρέμησε Μπέλλα..>>,μου είπε καθησυχατηκά.
<<Έντουαρντ ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΔΩ;>>, φώναξε η Αλις, <<αν την αγαπάς πραγματικά όπως λες τότε ΑΣΤΗΝ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΑΓΑΠΕΙ>>, και μετά κάτι σκέφτηκε για να μην το ακούσουμε οι υπόλοποι.
Ύστερα σκέφτηκα τα λόγια της Άλις: Αν την αγαπάς όπως λες.
<<Επ! όλοι μαζεμένοι εδώ; Συνομοσία κάνετε;>>, ακούστηκε ακόμη μιά φωνή.



Άλις:

<<Άλις, τί κάνεις εδώ;>>, με ρώτησε ο Έντουαρντ σαστιμένος.
Εμ...ίσως αυτό που μου είπες, σκέφτηκα κοροϊδευτηκα και ειρωνικά.
Ο σκύλος της Μπέλα είχε νευριάσει. Το ίδιο κι η Μπέλλα. Ξαφνικά έτρεξε προς εμένα και μ'αγκάλιασε.
<<Αϊ>>, είπε προσπαθόντας να πεί το όνομά μου μέσα σε λιγμούς. Έχωσε το πρόσωπο της στο στήθος μου.
<<Ηρέμησε Μπέλλα>>, της είπα και μετά γύρισα το κεφάλι μου στον Έντουαρντ . Ξαφνικά νευρίασα κι εγώ, <<Έντουαρντ ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΔΩ;αν την αγαπάς πραγματικά όπως λες τότε ΑΣΤΗΝ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΑΓΑΠΕΙ>>, ή τουλάχιστον αυτό που είναι, σκέφτηκα κοροϊδευτηκά ξανά.
Είδα την Μπέλλα που κάτι συλλογιζόταν. Ωχ! Τί έκανα πάλι; Τί χαζομάρες έκανα; Της χάλασα την ευτυχ...
Ξαφνικά μιά άλλη φωνή διέκοψε την σκέψη μου.
<<Επ! όλοι μαζεμένοι εδώ; Συνομοσία κάνετε;>>

7. Κεφάλαιο (Edward)

Έντουαρντ:
<<Πώς τολμάς να έρχεσαι μέσα στο σπίτι μου;>>, είπε η Μπέλλα ενώ γούρλωνε τα μάτια της.
<<Ήθελα να δω ότι είσαι καλά>>, είπα κοιτάζοντας το ξεκουμπωμένο πουκάμισο του Σκύλου.
Φύγε, σκέφτηκε, δεν καταλαβαίνεις ότι την κάνεις να πονάει;
Εγώ του έγνεψα.
<<ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΕΣ>>, συνέχισε η Μπέλλα, <<ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΜΕ ΒΛΕΠΕΙΣ>>, τώρα η Μπέλλα είχε βάλει τα κλάματα. Είχε κοκκινήσει...Μαζί μ'αυτή...και τα μάτια της.
Τότε ο Τζέικομπ λυπήθηκε την Μπέλλα και είπε:
<<Φύγε βδέλλα, την κάνεις χειρότερα, δεν φτάνει που έφυγες και έκλεγε επί τόσους μήνες, τώρα ξανάρχεσαι για να δείς τι κάνει σαν παλιοί φίλοι!>>, βροντοφώναξε.
<<Έχεις δίκιο είπα>>.
<<Μην μου λες εμένα...!!!>>, ξεκίνησε το κοπρόσκυλο και μετά σιώπησε. Αν δεν ήταν τόσο σκούρος ίσως έβλεπα ότι κοκκίνηζε.
Η Μπέλλα έκλεγε τώρα με λυγμούς. Πήγα να την πλησιάσω, μα, το σκυλί έβαλε το χέρι μου πίσω.
<<Τζέικομπ μην τσακώνεσαι μαζί του>>, του είπε, <<δεν αξίζει ούτε να τον φτύσεις>>.
Ο Τζέικομπ σταμάτησε και με άφησε, ρίχνοντας μου ένα άγριο βλέμμα.
Ήμουν έτοιμος να πω ότι θα φύγω μα με πρόλαβε μιά άλλη φωνή.
<<Επ! Τί γίνετε εδώ; Πάρτυ έχετε και δεν με καλέσατε;>>

6. Κεφάλαιο (Bella)

Μπέλλα



<<Τζέικομπ μην ανησυχείς...είσαι εσύ εδώ...Τί μανία έχεις πάθει με τους βρικόλακες; Εγώ δεν πιστεύω να μου κάνουν κακό αφού έχω εσένα εδώ...>>, είπα στο Τζέικομπ για χιλιοστή φορά.
<<Δεν ξέρω>>, μου είπε, <<το μυρίζω πολύ έντονα...Δεν νομίζω..Είναι πολύ έντονο, είναι πολύ κοντά, ίσως μας ακούει τώρα...>>.
<<Και τώρα θα μας χαλάσει την νύχτα μιά μυρωδιά;>>, παραπονέθηκα, <<έλα να συνεχίσουμε την νύχτα μας και αν έρθει κάποιος...>>, η φωνή μου είχε χαμηλώσει.
<<Εντάξει, έχεις δίκιο, με συγχωρείς>>, απολογήθηκε.
Επιτέλους ξεκόλησε...Τί είχε πάθει πια;
<<Απλώς έχω ένα κακό προαίσθημα>>.
<<Δεν χρειάζεται να ζητάς συγγνώμη, ούτε να απολογήσε...Σε καταλαβαίνω>>, ή τουλάχιστον προσπαθώ, πρόσθεσα από μέσα μου.
<<Σ'αγαπώ!>>, μου ψιθύρισε. Ύστερα χαμογέλασε, έβγαλε το κεφάλι του έξω απ'΄το παράθυρο και φώναξε:

<<ΜΠΕΛΛΑ Σ'ΑΓΑΠΩ!!!>>, ύστερα έγινε πράσινος, <<μυρίζει χειρότερα...αναρωτιέμαι ποιός είναι...>>.

<<Δεν χρειάζεται να αναριωτιέσαι για πολύ>>, είπε μιά γνωστή, βελούδινη και απαλή φωνή.

5. Κεφάλαιο (Εdward)

Έντουαρντ:



Το κινητό μου χτύπησε και με ένα σπρώξιμο το έβγαλα απ την πρίζα.
<<Άλις;Τι έγινε;>>,ρώτησα με αγωνία.
<<Τίποτα...Μην ανησυχεις είναι όλα υπο έλεγχο, απλά η Μπέλλα μαζοχ...εεε..δηλαδή κάνει παρέα με έναν λυκάνθρωπο ονόματι Τζέικομπ>>, είπε.
<<Πρέπει να την σώσουμε>>
<<Περίμενε Έντουαρντ...>>, αλλά ήταν αργά γιατί το είχα, πια, κλείσει.
<<Μου ήρθε ένα μήνυμα και μάντεψα απο ποιόν ήταν και τι έλεγε: Θα ήταν απο την Άλις και θα έλεγε: Έντουαρντ της είπες ότι δεν θα την ξαναενοχλήσεις, ή κάτι τέτοιο.
Ήταν όντως απο την Άλις κι έλεγε:
Έντουαρντ μην χαλάσεις την ευτυχία της. Η Μπέλλα ερωτεύτηκε και τα έφτιαξε με αυτόν τον...λυκάνθρωπο...Σε παρακαλώ..Την είδα να χαμογελάει...Νομίζω αυτό θέλουμε όλοι...Με εξαιρέσεις

Με τις δύο τετελευταίες λέξεις σκέφτηκα την Ρόζαλι. Και μετά τα'χασά. Η Μπέλλα με λυκάνθρωπο; Γιατί είναι καλύτερα με βρικόλακα που κινδυνεύει να την φάει;, μου απάντησε ο εαυτός μου.

Τότε άρπαξα το τηλέφωνο μου και κάλεσα έναν αριθμό.
<<Ναί; Αεροδρόμιο; Πότε έχετε εισητήριο για Σιατλ;>>

4. Κεφάλαιο (Alice - Bella)

 Eiναι το ίδιο κεφάλαιο, από διαφορετικές μεριές :)


Άλις:


Θα έκανα τα πάντα για να είναι χαρούμενος ο αδερφός μου. Μα και πάλι δεν μπορούσα να την δω. Τί γινόταν; Χάνω το χάρισμά μου; Οχι. Μπορεί να κοιμάτε η κοπέλα. Και πριν; Γιατί δεν μπορούσα πριν;
Ήμουν έσα στο αεροπλάνο και σκεφτόμουν. Η αεροσυνοδός ήρθε.
<<Κρέας ή ψάρι;>>, ρώτησε.
<<Κρέας>>,απάντησα,<<ευχαριστώ>>και χαμογέλασα.
Όταν έφτασα, νοίκιασα λενα αμάξι, και άρχισα να τρέχω. Εφτασα στο Σιάτλ κι έβαλα βενζίνη. Έφτασα σπίτι της Μπέλλα. Μύρισα. Ήταν μόνη της. Πήδηξα στο παράθυρο να κοιτάξω. Η Μπέλλα καθησμένη στο κρεβάτι. Έγραφε άτι σ'ένα χαρτί.
Τότε, ξαφνικά, μύρισα κάτι σαν σκυλί. Που ΄κανε μπάνιο πριν λίγο. Κοίταξα πίσω μου. Δεν είδα τίποτα. Άκουσα κάποιον α τρέχει. Ίσως κανένα σκυλί. Εγώ για καλό και για κακό κρύφτηκα. Μόλις το είδα δεν το πίστεψα. Ένα λυκάνθρωπος. Ένα ψηλό αγόρι γύρω στα 2 μέτρα να χτυπάει το κουδούνι της Μπέλλα. Εκείνη άνοιξε. Τον είδε και έριξε ένα χαμόγελα στο αγόρι.
<<Τζέικομπ>>ψιθύρισε με το ζόρι χωρίς να σβήσει το χαμόγελό της.
Τον φίλησε. Δεν το πιστεύω. Βρήκε άλλον. Γι'αυτό δεν μπορώ να την δω. Το μεγαλόωμο αγόρι- ο Τζέικομο- ήταν λυκάνθρωπος και σχέση της Μπέλλα επίσης. Μα καλά αυτή η κοπέλα δεν μπορεί να βρεί κάτι νορμάλ; Ένα κανονικό παιδί. Μαζοχίστρια ήταν;
Όσο εγώ έκανα αυτές τις σκέψεις εκείνοι είχαν ανέβει στο δωμάτιο της Μπέλλα.
<<Στάσου>>, είπε Τζέικομπ, <<βρικόλακας>>, μουρμούρισε.
Το λαδί το οποίο καθόμουν έσπασε. άρχισα να τρέχω. Πέρασα το αμάξι και πήγαν προς το αεροδρόμιο. Δεν ανησυχούσα αν με δούνε. Είχα άλλα πράγματα στο μυαλό μου. Τί θα έλεγα στον Έντουαρντ; Α! Δεν σου είπα. Η Μπέλλα μαζοχίστηκε εντελώς. Τα έφτιαξε με λυκάνθρωπο. Συνέχισα να τρέχω.


Μπέλλα:

Σε λίγο ο Τζέικομπ θα ήταν εδώ. Ωραία! Είχα πάρει ένα χαρτί και έκανα μουτζουρες.
Θα σε αφήσω να ξαναφτιάξεις την ζωή σου, είχε πεί. Ίσως γ'αυτό δεν ένιωθα ενοχές.
Το κουδούνι χτύπησα. Έτρεξα στις σκάλεςκι άνοιξα την πόρτα.
<<Τζέικομπ>>μουρμούρισα με ένα πλατύ χαμόγελο ναζωγραφίζετε στα χείλη μου. Με φίλησε. Είχε κάνει μπάνιο. Εγώ έτσι κι αλλιός τον αγαπούσα.
Ανεβήκαμε πάνω, στο δωμάτιο μου. Ήθελα να τον ξαναφιλήσω και μόλις ήγανα το κάνω ο Τζεικομπ κοκάλωσε στην θέση του.<<Στάσου>>, μου είπε, <<βρικόλακας>>.
Εκείνη την στιγμή άκουσα κάτι να σπάει. Πήγα να σηκωθώ αλλά ο Τζέικομπ με σταματησε και πήγε εκείνος. Ένα σπασμένο κλαδί, κι ένα λευκό μαντίλι με άρωμα βρικόλακα. Αλλά δεν είναι η Βικτόρια και η μυρωδιά έφυγε.>>
Συνήθως όταν μου τα έλεγε ο Έντουαρντ αυτά πανικοβαλόμουν. Τώρα είχα τον Τζέικομπ. Δεν θα με αφηνε.
<<Ξέρεις Μπέλλα>>, είπε ο Τζέικομπ, <<ηθελα από καιρό να σε ρωτήσω>>.
<<Ρώτα με>>, είπα.
<<Εντάξει, μην θυμώσεις. Τί θα έκανες αν γύριζε ο Έντουαρντ και σου ζηταγε να είστε πάλι μαζί;>>.
<<Τζέικομπ όταν με άφησε είπε δύο φράσεις- και περισσότερες- που χαρακόθηκαν στο μυαλό μου. Η μία ήταν: θα ήταν σαν μην υπήρξα ποτέ κι άλλη: θα σε αφήσω να ξαναφτιάξεις την ζωη σου όπως εσύ και μόνο εσύ θες.

3. Κεφάλαιο (Jacob)

Τζέικομπ:

Καθώς προχορούσα, αργά, για το Λα Πους, απο το σπίτι της Μπέλλα, είχα μια επιθυμία να πάω σπίτι της και να μείνω εκεί. Ήμουν σίγουρος πως δεν θα πείραζε τον Τσάρλι αλλά και πάλι όχι. Κοίταξα το ρολόι μου. Είχε πάει 11:30 ο πατερας μου θ'ανησυχεί και ειδικά τώρα με το θάνατο του Χάρι Κλίαργουότερ. Ο Τσάρλι θα ήταν όλη την μέρα στο νεκροταφείο. Σκέφτηκα την Μπέλλα. Σκέφτηκα τι θα γινόταν αν ξαναγύρναγε στον Έντουαρντ, οργίστηκα κι έγινα λύκος. Πάντα πιάνει.

Όταν έφτασα άρπαξα το τηλέφωνο, αλλά πριν προλάβω να κάνω τίποτα, χτύπησε. Έβρισα από μέσα μου και το σήκωσα.


<<Ναί;>>μουρμούρισα βαρεμένος σαν να κοιμάμαι.
<<Τζέικομπ; Σε ξύπνσα;>>
<<Μπέλλα!!!Όχι..μόλις έφτασα; Τί κάνεις;>>, ήμουν πολύ χαρούμενος.
<<Τίποτα, ήθελα να δω τί κάνεις και...>>δίστασε σαν να ντρεπόταν. Πήρε μιά βαθιά ανάσα<<Σ'αγαπώ!>>
<<Ω!Κι εγώ Μπέλλα. Πολύ!!!Θες να έρθω από' κεί;>>, η καρδιά φτερούγισε.
<<Τζέικομπ, όχι!Χρειάζεσαι ύπνο!>>
<Θα...θα κοιμηθώ εκεί... Στον καναπέ.>>
<<Εντάξει αλλά με έναν όρο. Θα κοιμηθούμε μάζι>>.
<<Εντάξει. Θα είμαι εκεί σε 5 λεπτά>>.

Ξυρίσα τις μασχάλες μου, έκανα μπάνιο, έβαλα άρωμα κι όλα αυτά σε τρία λεπτά. Ύστερα χωρίς να γίνω λύκος έτρεχα. Ήμουν πιο πολύ ερωτευμένος απο όσο νόμιζα. Κι εκείνη ήταν μαζί μου.

2. Κεφάλαιο (Edward)

Έντουαρντ:


Αποκλείεται να είναι νεκρή. Η Ρόζαλι λέει ψέματα. "Έλα ρε Άλις σήκωσέ το πιά".

<<Ναί;>>
<<Άλις, ο Έντουαρντ είμαι, τί γίνεται;>>
<<Δεν την βλέπω>>
<<Μα τί λες τώρα Άλις; Είσαι καλά; Μου κάνετε πλάκα όλοι σας, έτσι;>>
Σιωπή!
<<Άλις, Άλις είσαι εκεί; ΑΛΙΣ!!!>>
<<Έντουαρντ...μου χαλάς το όραμα. Η Μπέλλα είναι εντάξει, αυτή τη στιγμή είναι στο μπάνιο.>>
<<Δόξα τω Θεό>>,είπα, αλλά αμέσως η φωνή μου έγινε πάλι ανυσηχητική,<<μα καλά γιατί δεν μπορούσες να την δείς;>>
<<Δεν ξέρω...Δεν είμαι μέντιουμ...Οράματα βλέπω>>
<<Καλά..Για ό,τι νεότερο πάρε με τηλέφωνο..>>, είπα κι έκλεισα το τηλέφωνο.

Είχα μιά ανακούφιση. Είναι καλά. Αλλά με περιέβαλε ένα κύμα περιέργειας. Γιατί δεν την έβλεπε η Άλις; Άρπαξα αμέσως το κινητό μου κι έγραψα:

"Άλις, μπορείς να πας στο Φορκς να μάθεις τί γίνετε;" Ύστερα μπήκα στις επαφες βρήκα το όνομα Άλις και το έστειλα. Ήρθε ειδοποίηση ότι το μήνυμα στάλθηκε. Λίγες στιγμές αργότερα ένα μήνυμα ήρθε:

"Ό,τι πείς εσύ, θα σε πάρω για να σε ενημερώσω"

Το κινητό μου είχε μίνει απο μπαταρία και δεν το είχε προσέξει. Εκείνη την στιγμή η οθόνη του κινητού μαύρισε. Το έβαλα για φόρτιση...

1. Κεφάλαιο (Bella)

Μπέλλα:

<<Μα καλά Μπέλλα; Τί σκεφτόσουν και πήδηξες απ'τον βράχο;>>, είπε ο Τζέικομπ Μπλακ καθώς με πήγαινε σπίτι μου.
<<Δεν ξέρω...Πραγματικά..Δεν ξέρω..>>, κατσούφιασα. <<Δεν θέλω να απολογήσαι. Συγγνώμη απλώς τρόμαξα.>> <<Το μόνο άτομα που πρέπει να ζητήσει συγγνώμη είμαι εγώ, Τζέικ, μόνο εγώ.>>


Είχαμε φτάσει σπίτι μου. Τον κοίταζα. Κοίταζα τον ώμο του κι ήμουν έτοιμη να τον φιλήσω. Πλησίασα. Τον φίλησα. Με κοίταξε. Εντάξει, τώρα ντρεπόμουν. Μου χαμογέλασε και κόλλησε τα χείλη του στα δικά μου. Φιληθήκαμε. Πρέπει να ξεπέρασα τον Έντουαρντ. Δεν τον ήθελα πια. Η καρδιά μου άνηκε στον Τζέικομπ.

<<Μπέλλα...>>μου είπε σταματόντας να με φιλάει. Φαντάστηκα ότι θα μου έλεγε "το θες σίγουρα αυτό;" <<σ'έχω αποτυπώσει>>, τα μάγουλα του σκούριναν. Σκέφτηκα πως κοκκίνησε. Αυτό ήταν όλο; Τον ξαναφίλησα. Κι εγώ τον είχα αποτυπώσει...μέσα στην καρδιά μου.

5. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ





«Πρέπει να τους βρούμε»
έλεγε η demi Cullen.


Το περιστατικό με τη Lady Sovereign την είχε τρομοκρατήσει, μα εκείνη δε θυμόταν τίποτα κι όλα
είναι εντάξει.


«Ναι, αλλά πώς;» ρώτησε η twilightsagaddicted.


«Αρκούδι…»


«Να, τώρα νομίζω
πως ακούω τη φωνούλα της! Αχ, ας ήταν εδώ…»


«Αρκούδι…»


«Δεν είσαι η μόνη
που το νομίζεις» είπε ο twilightFOREVER.


«ΑΡΚΟΥΔΙ, ΤΗΝ ΤΥΧΗ
ΜΟΥ ΜΕΣΑ! ΕΔΩ ΚΑΤΩ ΕΙΜΑΙ…».


Ακούστηκε κάτι να σπάει, ύστερα να τη Μαρία
Κάλεν 1 να κλαψουρίζει.


«Η κούπα του Θωμά…»


Η twilightsagaddicted, δεν έχασε χρόνο. Πήρε ένα μαχαίρι, και
ξεκίνησε να κόβει τις σανίδες.


Η demi Cullen, δάγκωσε στιγμιαία τα χείλη της, αλλά η Lady Sovereign πρόλαβε να το δει.


Όταν η twilightsagaddicted κατάφερε – μετά από μισή ώρα προσπάθειας – να βγάλει μια
σανίδα και είδε το πρόσωπο της Μαρία Κάλεν 1, φωτίστηκε.


Ξάφνου κοίταξε την κουζίνα. Κοίταξε την πόρτα
που οδηγεί στη σοφίτα. Κι αν είναι εκεί; Σκέφτηκε.


Η twilightsagaddicted,
o twilightFOREVER, η Lady
Sovereign, η demi
Cullen, η sandra21
και η ROBELINA.


Ξανανέβηκαν πάνω, πήραν από ένα φακό στο χέρι
ο καθένα και κατέβηκε. Η sandra21
έσκασε στα γέλια.


«Εγώ το’ χω
ξαναπεί» σχολίασε η ROBELINA κοιτώντας τη
sandra21 «Αυτό δεν
είναι καλά»


«Μα, σκεφτείτε» απάντησε εκείνη «είμαστε…»
έκανε μια μικρή παύση για να μετρήσει «Έξι
άτομα, που κατεβήκαμε κάτω με τη σειρά, ξανανεβήκαμε, πήρα φακό – κάνοντας την
ίδια κίνηση – και τώρα ξανά ετοιμαζόμαστε να κατέβουμε κάτω, με τη σειρά… σαν
τα στρουμφάκια είμαστε» κι άλλος ένας χείμαρρος από γέλια.


«Ναι, ναι, χα – χα
– χα» ακούστηκε ένα ειρωνικό γέλιο «Άντε, τσακιστείτε να μας βγάλετε από δω
μέσα! Βρομάει… άσε που θέλω να κατουρήσω» ήταν ο mR.Geo.





*~*~*~*~*


Καθώς κατέβαιναν
κάτω, με τους φακούς – πρώτη στη σειρά η twilightsagaddicted – η ROBELINA τραγούδαγε το
«τραλαλαλαλαλα» από τα στρουμφάκια, ενώ η sandra21 είχε λυθεί στα γέλια.


Στο τέλος της σκάλας εμφανίστηκε μια πόρτα.


«Υπάρχει μια πόρτα
εδώ! Γιατί δεν την ανοίξατε;» φώναξε, για να ακουστεί, η demi Cullen.


«Ναι γιατί δε το
σκεφτήκαμε άραγε;» ειρωνεύτηκε ο mR.Geo
ξανά «Ήταν κλειδωμένη…»
απάντησε κανονικά ύστερα.


«Πω, βρε παιδάκι
μου, μέσα στην ειρωνεία είσαι» σχολίασε η Lady Sovereign «Θα σε ανακαλύψει ο Σεφερλής και μετά σε χάσαμε»


Όταν τελικά, έφτασαν κοντά στη πόρτα κατάλαβαν
γιατί ήταν κλειδωμένο. Υπήρχε ένα σύρτης, που τους εμπόδιζε να βγουν.


Η twilightsagaddicted σκέφτηκε μια μέρα στο χωριό της, που είχε τσακωθεί με την
ξαδέρφη της και είχε κλειστεί στο δωμάτιο που έβαζε ο παππούς της τα λαχανικά
κι έκλαιγε. Είχε προσπεράσει όλους όσους είχε δει και χτύπαγαν την πόρτα.


Όταν τελικά δεν άνοιγαν, ο μπαμπάς της με
λίγες σπρωξιές την άνοιξε και τελικά εκείνη του είπε τι συνέβει.


Όταν επανήλθε στην πραγματικότητα – μπροστά από
την πόρτα – είχε βουρκώσει, αλλά δεν τόλμησε να κλάψει.


Η φωνή της ήταν βραχνή: «Μαρία;!» φωνάξε.


«Ναι!» ανταπάντησε
η Μαρία Κάλεν 1.


Εκείνη, χωρίς δεύτερη προειδοποίησε, άνοιξε το
σύρτη. Είδε μια σκοτεινή φιγούρα μπροστά από την πόρτα, την αγκάλιασε και είπε:
«Αχ, Μαράκι πόσο μου έλειψες».


«Μπα… Κι εμένα
Μαρία με λένε; Μαρία! Τελικά λύθηκε το μυστήριο.. εγώ είμαι η Μαρία κι εσύ,
τελικά, ο Θανάσης» και στράφηκε προς την twilightsagaddicted «Εσύ το κάνεις πιο συχνά σε αγόρια αυτό. Αρέσει»

Η twilightsagaddicted άφησε τον mR.Geo και πήγε να αγκαλιάσει την πραγματική Μαρία Κάλεν 1.


Εκείνος έβγαλε τη γλώσσα στον twilightFOREVER, φιλικά, κι ανέβηκε πάνω. Καθώς ανέβαινε
τα παιδιά κάτω ακούστηκε να φωνάζει: «Κατουριέμαι, κατουριέμαι»


Όλοι λύθηκαν στα γέλια τελικά, εκτός από την sandra21.


«Τι έπαθες εσύ;»
ρώτησε η Robelina.


«Που να μου μείνει
άλλο γέλιο;» είπε η sandra21.


Άλλο ένα κύμα
γέλιου αντήχησε στην αίθουσα.








*~*~*~*~*~*





ΒΡΑΔΥ





«Κοιμούνται όλοι;»
ρώτησε η Zwitsa.


«Ναι, θα σου πω τα
σημερινά μόνο! Κατάφεραν να ελευθερώσουν τα δυο μέλη!» είδε την έκφραση της Zwitsaκαι συμπλήρωσε «Όχι, δεν είπα τίποτα! Αλλά αυτοί είναι τόσο
δεμένοι… τόσο αγαπημένοι, δε θέλω να είμαι πια συνεργός σου…»





«ΤΙ;» η Lady Sovereign είχε εμφανιστεί από το πουθενά.





*~*~*~*~*~*~*~





Είχαν μαζευτεί
όλοι στο δωμάτιο της twilightsagaddicted και
της Μαρία Κάλεν 1. Παίζοντας κρεμάλα.


Όλοι είχαν
βροντοφωνάξει τη λέξη της Μαρίας Κάλεν 1 – «Θωμάς!».


Η Emily the Strange, η Νemesis
of Bellin, η sisaki και η Lady
Sovereign, μιλούσαν για
αγόρια, όταν η Lady
Sovereign αποφάσισε να πάει να φέρει κόκα-κόλα.


Όταν κατέβηκε άκουσε όλη τη συζήτηση της Zwitsa με την demi
Cullen, κι όταν δεν
άντεξε, πια, άλλο φώναξε:

«ΤΙ; ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΤΟ ΦΤΑΙΞΙΜΟ ΠΟΥ
ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΔΩ;»

4. ΑΜΝΗΣΙΑ

ΑΜΝΗΣΙΑ





Την επομένη ημέρα,
ξύπνησαν ο twilightFOREVER και
η twilightsagaddicted και
κατέβηκαν κάτω.


Είδε την demi Cullen να χορεύει karaoke της patty.


«Για όνομα του
Θεού» αναφώνησε ο twilightFOREVER.


«Και όχι μόνο»
μουρμούρισε η twilightsagaddicted.


Aπό πίσω του ακούστηκε μια φωνή. Ήταν της Lady Sovereign
«Και βέβαια η Αντονέλλα είναι πολύ καλύτερη.»
Η demi Cullen γύρισε και το βλέμμα της άστραφτε.
« Η patty είναι καλύτερη » τσίριξε και έπιασε από το μαλλί την Lady Sovereign και άρχισαν να
χτυπιούνται.
«Σταματήστε» είπε η twilightsagaddicted.
«Έχει δίκιο.» συμφώνησε ο twilightFOREVER. « Δεν πρέπει να τσακωθούμε πάλι.»
Τα λόγια του όμως έμειναν ασχολίαστα καθώς όλοι είχαν γυρίσει προς την σκάλα
και παρακολουθούσαν όλα τα μέλη να κατεβαίνουν τις σκάλες και να γεμίζουν σιγά
σιγά το δωμάτιο.
Άρχισαν να στριμώχνονται. Η τσιριχτή φωνή της ROBELINA αντηχούσε
πάνω από όλων ουρλιάζοντας:
«Με πατάτε. Πιο προσεκτικά.»
Το δωμάτιο γέμισε σιγά σιγά από όλους. Το τραπέζι εμφανίστηκε για ακόμη μια
φορά μυστηριωδώς. Όταν ο twilightFOREVER παρατήρησε πως λείπει ο Mr.Geo.
H demi τσίριξε πως λείπει και η ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΕΝ 1.


«Κι είμαστε εδώ για
να τους βρούμε;» κάγχασε ο twilightFOREVER.


«Μπορεί να είναι κάτω από το τραπέζι» ειρωνεύτηκε η twilightsagaaddicted κι έκανε κόλλα πέντε.


Η Demi Cullen ψιθύρισε
στην Lady Sovereign:
«Η Πάτι είναι καλύτερη. Παρ’ το απόφαση»








Το τραπέζι άδειαζε
και κοιτάχτηκαν όλοι παραξενεμένοι. Χωρίς να πουν κουβέντα, σηκώθηκαν και πήγαν
στα δωμάτιά τους.


Όταν έφτασε η twilightsagaddicted, της φάνηκε το δωμάτιο μικρότερο. Πού να
‘ξερε πως εκεί που κάποτε ήταν το κρεβάτι της ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΕΝ 1, σήμερα είναι απλά
ένα τοίχος.


Αυτό που επίσης δεν ήξεραν είναι πως κανείς δε
θυμόταν τη ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΕΝ 1 και τον mR.Geo.





«Κάτι με
απασχολεί..» σκεφτόταν η Lady
Sovereign «Λες και χάθηκαν άτομα που συμπαθούσα ή
κάτι τέτοιο»…


«Μάντυ μου δίνεις
σε παρακαλώ το cd
της patty?»


Κοιταχτήκαν.


«Π.. πώς με είπες;»


Εκείνη την κοίταξε. Πήρε μια ανάσα για να
μιλήσει και φώναξε!


«ΜΕ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑΝ!
ΤΡΑΒΗΞΤΕ ΜΕ ΠΑΝΩ»


Η Lady Sovereign, έπεσε πάνω της. Δεν ήξερε σε τι μπορούσε
να βοηθήσει αυτό.


Όταν όπως έπεσε πάνω της, κάτι ξέφυγε από την
τσέπη της. Σαν κινητό, μόνο που είχε δυο κουμπιά. Η «οθόνη» - αν μπορούσες να
τη χαρακτηρίσεις έτσι – έγραφε «λήθη». Τότε, πάτησε ένα αριστερό βελάκι, κι
έσβησε. Τότε θυμήθηκε τα πάντα – σχεδόν.


«ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο MR.GEO» ούρλιαξε.


H demi Cullen –
της οποίας της είχε ανοίξει η μύτη – χαμογέλασε και είπε: «Μαζί με τη ΜΑΡΙΑ
ΚΑΛΕΝ 1.


«ΚΑΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ;».


Βλέποντας πως δεν απαντάει, πήρε ένα πιάτο, το
έσπασε στο πάτωμα, πήρε ένα κοφτερό κομμάτι κι απείλησε με αυτό την demi.


«ΠΟΥ – ΕΙΝΑΙ;»


Εκείνη – τρομοκρατημένη πλέον – ψέλλισε:


«Κάτω».


Και λιποθύμησε.


Μάντυ, σκέφτηκε. Γιατί άραγε
δεν την τράβηξαν πάνω; Τώρα που λιποθύμησε είναι εκεί;


Έκανε για να σηκωθεί, ενώ η demi άνοιξε
τα μάτια της απότομα. Χτύπησε τη Lady Sovereign, πήρε τη συσκευή και γύρισε το «δείκτη»
πάλι στη λέξη λήθη…











Εν τω μεταξύ








«.. που λες, τον
είδα! Τον είδα να φεύγει με μια ξετσίπωτη από την Τρίτη» ρούφηξε τη μύτη της –
όχι το είδε κανείς, απλώς ακούστηκε.


«Μαρία είμαστε
εδώ, δεν ξέρω κι εγώ πόση ώρα, και μου μιλάς για τον Θωμά!»


«Πού το ξέρεις πως
με λένε Μαρία» ρώτησε η Μαρία Κάλεν 1.


«Αν δεν σε έλεγαν
Μαρία, θα είχες βάλει Θανάσης Κάλεν 1» είπε και την πλησίασε.


Εκείνη, αφού είχε συνηθίσει το σκοτάδι,
κατάφερε να διακρίνει το πρόσωπο του mR.Geo.


«Έχουμε τίποτα
νέο;» άλλαξε θέμα εκείνη.


«Μπα… απάντησε ο mR.Geo, κοιτάζοντας αυτόματα επάνω – όχι πως έβλεπε τι ήταν, αλλά
ήταν πολύ χαμηλό ταβάνι, «ούτε φωνή ούτε ακρόαση».


Τότε, ξαφνικά, ούτε παραγγελία να το είχε,
ακούστηκαν φωνές.





«…Ο mR.Geo» κάποιος ούρλιαζε – κάποια.


Ύστερα από μια παύση ακούστηκε πάλι:


«ΚΑΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ;»





Παύση.





«ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ;»


Μετά από μια μεγαλύτερη παύση ένας κρότος. Και
κάτι να σέρνετε στο έδαφος. Ξαφνικά εμφανίστηκε μια ρωγμή, πάνω ακριβώς από το
κεφάλι του mR.Geo και κοίταξε αμέσως από τη ρωγμή. Ήταν πολύ μικρή, αλλά
κατάφερε να διακρίνει το σώμα της Lady Sovereign.


Άψυχο; Αναρωτήθηκε.





«Τι έγινε;» ρώτησε
η Μαρία Κάλεν 1.

3. ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙΣ

ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΙΣ

Κατά το απόγευμα, ο mR.Geo και ο twilightFOREVER ξύπνησαναπότομα από μια δυνατή μουσική. Όταν βγήκαν από το δωμάτιο – φορώντας ο ένας ταπαπούτσια του άλλου – και κατέβηκαν κάτω στο σαλόνι.
Εκεί βρήκαν τη Lady Sovereign, την ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΕΝ 1 και την ntinaki να χορεύουν διάφορα τραγούδια της Πάτυ.
Μόλις τους είδε η Lady Sovereign, μπλέχτηκε σε κάτι καλώδια και σωριάστηκεκάτω – όχι πως δε θα έπεφτε, απλώς το έκανε πιο πρόωρα.
«Τι γίνετε;»φώναξε ο twilightFOREVER.
«Gasolina de verdad… λαλαλα…Ε, τι; Α! Καραόκε, τι το αφύσικο;» σήκωσε τους ώμους.
«Τι το φυσικό!»αγανάκτησε ο mR.Geo, κι ενώ κοίταξε καλύτερο το σαλόνι είπε: «Συγγνώμη,η κούπα του Θωμά δεν είχε εξαφανιστεί; Πού τη βρίσκει τώρα η ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΕΝ 1 καιτον φιλάει;»
Η Lady Sovereign ανασήκωσετους ώμους της, ενώ την ίδια στιγμή η δυνατή μουσική σταμάτησε και το τραπέζιξανά εμφανίστηκε.
Όλοι έκατσαν με το ζόρι, κι όλοι οι άλλοι –που δεν είχαν κατέβει – ήρθαν αγανακτισμένοι.
«Ωραία» πρόλαβεςνα μιλήσει πρώτη η twilightsagaddicted «επειδήδεν έχω σκοπό να τσακωθώ ξανά με κανέναν» κοίταξε συμπονετικά τη Morena «Και γι’ αυτό τον λόγο εγώ θα πω ό, τι έχω να πω
»Κατ’ αρχήν δενθυμάμαι το όνομα κανενός σας, ούτε το δικό μου. Μόνο τα usernames»
Είχε δίκιο, έσπασαν όλοι το κεφάλι τους για ναθυμηθούν ένα όνομα, μα τίποτα.
«Και δεύτερον τιείναι αυτή η πράσινη γραμμή κάτω από αυτά;» συνέχισε.
«Ποιο πράσινο;»ρώτησε η sandra21 και η nantia01.
«Αυτό κάτω από ταψευδώνυμα» απάντησε η ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΕΝ 1, που το ήξερε, μιας και της το είπε χθες η twilightsagaddicted.
Η Emy+Robert κοίταξεκάτω από το username του twilightForever, εκείνος του mR.Geo καιπάει λέγοντας.
Πράγματι, κάτω από τα ψευδώνυμα όλων των μελώνυπήρχε μια ίσια πράσινη γραμμή.
Ξαφνικά, με ένα παφ, η πράσινη γραμμή μεγάλωσελίγα εκατοστά, και έγινε πιο ορατή.
«Εγώ δεν έχω να πω τίποτα άλλο» είπε η twilightsagaddicted μετά από ένα σιωπηλό λεπτό.
Ύστερα το cd karaoke της pattyξεκίνησε πάλι και όλοικατάλαβαν πως το «συμβούλιο» είχε λάβει τέλος
Όμως υπήρχε ένα ψέμα στα λόγια της twilightsagaddicted, το οποίο δεν το αναγνώρισε κανείς. Ησκέψη της παρέμενε δική της… για τον εαυτό της και μόνο. Που να’ ξερέ πως είχεκαι δίκιο;
*~*~*~*~*
Το βράδυ πλησίαζε και μερικοί είχαν βρει τηδιάθεσή τους ξανά. Τραγουδούσαν και χόρευαν κάτω. Όμως η twilightsagaddicted και ο mR.Geo ανέβηκαν στα δωμάτιά τους.
«Μπορείς ναφανταστείς πως σε λιγότερο από είκοσι τέσσερις ώρες έχουν συμβεί όλα αυτά;»ρώτησε η twilightsagaddicted.
«Πράγματι…όχι!»απάντησε ο mR.Geo «καληνύχτα»
«Επίσης».

Όταν η twilightsagaddicted έφτασε στο δωμάτιό της, έβγαλε τα παπούτσια της και ξάπλωσεστο κρεβάτι. Δε νύσταζε, ούτε ήθελε να κοιμηθεί, μόνο να σκεφτεί για μια φοράκαθαρά.
«Γιατί όχι;»μουρμούρισε στα ντουβάρια «Μπορεί»
Αλλά δε θα έλεγε τίποτα μέχρι να το βεβαιώσει.


Ο mR.Geo από την άλλη, κατάλαβε πως φορούσε τα παπούτσια τουΓεράσιμου.
«Ουπς!» το έβγαλεκαι τα άφησε προς το μέρος του, ενώ σκεφτόταν πως δεν τους είχε μιλήσει ότανεκείνος του ζήτησε συγγνώμη.
Άρπαξε ένα βιβλίο από δίπλα του και ξεκίνησενα διαβάζει, χωρίς να διαβάζει στην πραγματικότητα. Γύρναγε, ασυναίσθητα τις σελίδες,χωρίς να καταλάβει τι διάβαζε. Ύστερα, όμως, που το πρόσεξε καλύτερα, είδε πωςήταν το τεστ…
Την ίδια στιγμή μπήκε μέσα ο twilightFOREVER, ο mR.Geo είχετην υποψία πως δεν ήθελε να ανέβει για να μην τον βρει ξύπνιο – κάτι πουεπιβεβαίωσε όταν είδε την έκφραση του.
Έβγαλε τα παπούτσια του και κατάλαβε πως δενήταν τα δικά του. Ήθελε να γελάσει, αλλά θα έδινε αέρα στον mR.Geo, ο οποίος έκανε πως διάβαζε, αλλά τον έτρωγαν τασυναισθήματα: ντροπή, τύψεις, οργή, θλίψη, κατανόηση κι ήθελε να ουρλιάξει.
Άφησε το βιβλίο στο πάνω ράφι της ντουλάπας,και γύρισε πλευρό. Ύστερα προσπάθησε να έχει κάθε αναπνοή ίδια με τηνπροηγούμενη για να νομίζει πως κοιμάται.
*~*~*~*~*~*~*
Όταν η Μαρία Κάλεν1 μπήκε στο δωμάτιο, βρήκε την twilightsagaddicted νακοιμάται κι αισθάνθηκε πολύ μόνη. Θυμήθηκε τη συζήτησή τους την πρώτη φορά τουσυμβουλίου, όλοι μόνοι τους ένιωθαν; Όλοι μόνοι νιώθουν σε αυτό το φόρουμ;
Δεν ήξερε όμως πόση σημασία είχε αυτό πουσκέφτηκε, δεν ήξερε πως περίπου το ίδιο σκέφτηκε και η twilightsagaddicted. Δεν της πέρασε από το μυαλό πως όλοιέχουν κάτι κοινό κι αυτό είναι η μοναξιά.
Ξαπλώνοντας στο κρεβάτι, τα μάτια της έτσουξανκι ευχήθηκε να έφευγε από εκείνο το μέρος, ενώ με τον ίδιο τρόπο, ευχήθηκε ναεξαφανιζόταν από προσώπου γης.
Κανείς από του δύο δεν ήξερε κατά πόσο η ευχή τουςθα πραγματοποιούταν, και κανείς από τους δυο δεν ήξερε τι λάθος είχε κάνει.
Και με αυτά τα λόγια έπεσαν κι οι δύο γιαύπνο.

*~*~*~*~*~*

Κάτω, στο σαλόνι,η Lady Sovereign προσπαθούσε να τραγουδήσει κάτι μαζί με την nantia01, ενώ ξαφνικά η Morena λιποθύμησε. Έκλεισαν όλοι τη μουσική κι έτρεξαν κοντά της ναδουν αν ήταν καλά. Η ROBELINA έπιασε τηφλέβα του δεξιού της χεριού και του λαιμού της και… αυτό που έπαθε την τάραξε.
«Δεν έχει σφιγμό!»
*~*~*~*~*
Hdemi Cullen είχε πάει στη βεράντα του σπιτιού μαζί με τη sisaki και την Emy+Robert.
«Κοίτα, εγώ πιστεύω πως ο Ρόμπερτ είναι πιοκούκλος από τον Έντουαρντ»έλεγε η Emy+Robert.
«Διαφωνώ! ΟΈντουαρντ έχει στυλ, έχει φινέτσα.. και ομορφιά, ενώ ο Ρόμπερτ μόνο εμφάνιση.
«Έχεις δίκιο, αλλάδεν ξέρουμε τον χαρακτήρα του Ρόμπερτ» είπε η demi Cullen.
Συμφώνησαν οιφίλες της, χωρίς να έχουν ιδέα τη συμβαίνει στο σαλόνι ή πάνω στα δυο δωμάτιαόπου κοιμάται η ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΕΝ 1 και ο mR.Geo…

2. ΚΑΥΓΑΔΕΣ

ΚΑΥΓΑΔΕΣ

Την επομένη όλοι ξύπνησαν και δεν ήξεραν τι νακάνουν.. σχεδόν!
Η sisaki με τη marina έβαλαν paramore, o mR.Geo και ο twilightFOREVER έκαναν ερωτήσεις από διάφοραβιβλία ο ένας τον άλλον, Nemesis of Bellin και Emily the Strange συζητούσαν μανιωδώς για αγόρια.
«Εσένασ’ αρέσει κανείς;» ρώταγε η Emily.
«Όχι,αλλά με γουστάρει ο Λάζαρος! Ο οποίος τα έφτιαξε με τη Μαρία και θέλει να…»
Το πιο επεισοδιακό όμως ήταν όταν η ntinaki ξύπνησε και αντίκρισε την sandra21. Ούρλιαξαν κι οι δυο! Κυριολεκτικάξελαρυγγιάστηκαν. Ύστερα τους έπιασαν νευρικό γέλιο.
Με κάποιον τρόπο είχαν αλλάξει δωμάτια! Τοερώτημα ήταν… η Μαρία Κάλεν 1, πού ήταν;
«Ntinaki μου δίνεις δε παρακαλώ τηχτένα; Είδα στον ύπνο μου τον…».
Καιούρλιαξε κι εκείνη όταν είδε την twilightsagaddicted.
Εκείνη γούρλωσε τα μάτια και είπε: «ΙησούςΧριστούς νικά..»
Κιέσκασαν στα γέλια, ταυτόχρονα όλα τα δωμάτια… Αλλά δεν ήξερα τι ακολουθεί!
Όταν κατέβηκαν κάτω βρήκαν πρωινό. Ο καθέναςαυτό που ήθελε.
Robelina μια ζεστή σοκολάτα που είχεκαι τον λαιμό της, sisaki Γαλλικό καφέ caramel με ποτήρι των paramore, nantia01 δημητριακά σοκολάτα, Nemesis of Bellin μια κούπα ζεστού γάλα και μέλι αν ήθελε ναβάλει μέσα (ο mR.Geo έσκασε στα γέλια κι άρχισε να την κοροϊδεύει μεαποτέλεσμα το γάλα να βρεθεί στο κεφάλι του κι η Morena να τον συνοδεύει στο μπάνιο), Emy+Robert τσιγάρα με καφέ για ναθυμάται τον Robert Pattinson (αν και δεν κάπνισε αφού δεν καπνίζει), ΜΑΡΙΑΚΑΛΕΝ 1, 2 τοστ και ένα ζεστό γάλα με κούπα του Θωμά. Emily the Strange, twilightsagaddicted ένα τοστ και η sandra21 μια κούπα frappe.
«Παιδιάπροσέξατε πώς η Morena, ο mR.Geo κι εγώ δεν έχουμε πρωινό;»είπε ο twilightFOREVER πηγαίνοντας προς το μέρουςτους. Όταν πάτησε στο σαλόνι εμφανίστηκε, με ένα κλικ, μια κούπα ζεστού καφέ. Πάτησεέξω και εξαφανίστηκε με το ίδιο κλικ. Υπήρχε κάτι καλό! Δε θα μάζευαν ούτε θαέπλεναν τίποτα! Αρκεί να εξαφανίζονταν από κει!
Όταν ήρθαν τα δυο παιδιά που έλειπαν – με ένα freddo στον mR.Geo και μια κρυα σοκολάτα η ROBELINA – εμφανίστηκε ένα κυκλικό τραπέζι με εκατόν δυοκαθίσματα και usernames στις καρέκλες!
Όλοι βρήκαν τις δικές τους και περίμεναν.
«Ίσωςθέλουν να μιλήσουμε μεταξύ μας» έσπασε τη σιωπή η twilightsagaddicted.
«Εγώ δενέχω να πω τίποτα» είπε η Morena και σηκώθηκε να φύγει.
Ξάφνου ακούστηκε ένα θόρυβος σαν μικροσκοπικόςκεραυνός. Και η Morena βρέθηκε λιπόθυμη στην καρέκλα της. Όλοιτρόμαξαν, διότι ήταν η μεγαλύτερη σε ηλικία κι ένιωσαν κάπως άβολα. Ύστεραξύπνησε – τινάχτηκε θα ήταν η σωστή λέξη – τελείως ξαφνικά με γουρλωμένα,γυρισμένα, μάτια και άρχισε να μιλάει μεμια φωνή που δεν ήταν δική της. Θύμιζε σατανικά ρομπότ σε ταινίες τρόμου.
«Δεν μπορείτε να φύγετε από εδώ» η φωνή ήτανανατριχιαστική, σαν να έτριβες μέταλλομε πέτρα «πρέπει να κάτσετε να συζητήσετε.
Και με αυτά τα λόγια μια λάμψη εμφανίστηκε πουτύφλωσε τους πάντες. Όταν ελαττώθηκε – και μετά από λίγο εξαφανίστηκε.
Όταν όλοι άνοιξαν τα μάτια δεν πίστευαν αυτόπου αντίκριζαν! Όλοι είχαν πάνω από τα κεφάλια τους το username τους.
«Η Morena τα έκανε όλα!» είπε η robelina με άγριο ύφος.
«Και θα μαςέφερνε μέσα στο σπίτι της;» είπε σκεφτικά ο twilightFOREVER «Δεν νομίζω..»
«Τι δεννομίζεις;» τον διέκοψε ξανά «το έκανε για να νομίζουμε πως τυχαία την επέλεξε ηZwitsa»
«Καιπάλι!» διέκοψε, αυτή τη φορά, η twilightsagaddicted «αλλά δεν κολλάει! Θαμπορούσε να βάλει άλλον για να είναι υπεράνω υποψίας γενικά!»
«Οπότε τικάνουμε;» είπε με επικριτικό ύφος η robelina , αφού έριξε ένα αγριεμένοβλέμμα στην Morena.
«Παίζουμετο παιχνίδι τους!» είπε η sandra21 «Για να δούμε που θα πάει»
«Κι αν μαςσκοτώσουν;!» φώναξε η Μοrena – ή μάλλον ξέσπασε – «ΕΙΜΑΣΤΕΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ, ΕΝΩ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΠΕΡΙΕΡΓΑ! ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΕΕΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΦΟΡΟΥΜ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΤΟ ΣΠΙΤΙ! ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΜΕΝΑ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΚΙΑΙΣΘΑΝΟΜΟΥΝ ΜΟΝΗ ΜΟΥ, ΕΥΧΟΜΟΥΝ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΝ ΝΑ ΜΙΛΑΩ ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑΗΡΘΑΤΕ ΟΛΟΙ!» -αναστέναξε – «δεν ξέρω τι συμβαίνει!»
«Κι εγώμόνος ήμουν! Δεν είχα φίλους ή κανέναν να βγαίνω έξω» είπε ο mR.Geo
«Περίπου τα ίδιαπερνάω…» είπε η sandra21.
Μια ξαφνική σκέψη μπήκε στο μυαλό της twilightsagaddicted αλλά δεν τη φανέρωσε φωναχτά.
«Ίσως θέλουν να μαςσκοτώσουν» είπε η marina.
«Υπάρχουν και πιοβασανιστικοί τρόποι» απάντησε η nantia01.
«Δεν είσαι καιθεά! Δεν ξέρεις τι μας θέλουν εδώ!» άρχισε να φωνάζει η Nemesis of Bellin.
«Ηρέμησε!» τηδιέταξε η Εmilythe Strange.
«Δε θα μου πεις τινα κάνω, εντάξει;» φώναξε.
«Κοφ’ τε το» είπεο twilightFOREVER.
«Ναι, γιατί; Τι ανάγκηέχεις εσύ;» ειρωνεύτηκε ο mR.Geo.
«Τι εννοείς;»ρώτησε ο twilightFOREVER.
H Emy+Robertσηκώθηκε, ανέβηκε της σκάλεςκαι μπήκε στο δωμάτιό της.
Μα πριν από αυτόείπε: «Δεν ξέρω αν μας βάζουν να τσακωθούμε και δε με νοιάζει! Αλλά εγώ δεν έχωσκοπό να συμμετάσχω!»
«Έχει δίκιο» είπεη ntinaki. Σηκώθηκε κιεκείνη κι αποσύρθηκε ήρεμα.
Η Morena δάκρυσε.Σιωπηλά, χωρίς λυγμούς… απλώς δάκρυσε.
Έτσι, σηκώθηκαν οι υπόλοιποι – εκτός από την Nemesis of Bellin και τη sandra21– κι έφυγαν.
Όταν ο twilightFOREVER κι ο mR.Geo έφτασαν κοιτάχτηκαν στιγμιαία και μπήκασιωπηλοί.
«Ξέρεις…» ξεκίνησεο mR.Geo «συγγνώμη»
Ο twilightFOREVER ξάπλωσε στο κρεβάτι και αποκοιμήθηκε – χωρίς να απαντήσει- ,ενώο mR.Geo έμεινε ξύπνιος έχοντας τύψεις.


*~*~*~*

Κάτω στο σαλόνι η Nemesis of Bellin και η sandra21παρηγορούσαν τη Morena.
Η sandra21 διότι τη λυπόταν, κι η Nemesis of Bellin διότι ένιωθε τύψεις που φώναξε μέσα στο σπίτι της.
«Δεν αντέχω άλλο»έλεγε η Morena.
«Το ότι είμαστεστο σπίτι σου δεν αλλάζει κάτι! Και στο δικό μου να ήταν..» άφησε τη φράση της νααιωρείται «θέλω να πω πως δεν φταις εσύ σε τίποτα» παύση «σωστά;»
Εκείνη ένευσε,σηκώθηκε και πήγε να ξαπλώσει. Ήλπιζε να βρει τη ROBELINA, κάτι που τη δυσαρέστησε όταν είδε πως ηευχή της δεν είχα πιάσει.
H ROBELINA τηςζήτησε συγγνώμη – κι η Morenaπρόσεξε πως είχε δάκρυα σταμάτια – κι ύστερα αγκαλιάστηκαν αδελφικά.
Εκείνη την ημέρα,όλοι χρειάζονταν ξεκούραση. Αν κι υπήρχαν μερικά άτομα – ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΕΝ 1 (μίλαγεόλο το βράδυ με twilightsagaddicted), mR.Geo, ROBELINA –μα σημασία είχε η twilightsagaddicted. Που είχε την υποψία γιατί τους πήγανόλους εκεί, μα δεν φανταζόταν πως ήταν πέρα για πέρα αληθινό…

1. ΦΥΛΑΚΙΣΗ

Η ΦΥΛΑΚΙΣΗ


Μόλις είχε γυρίσει από το σχολείο κι άφησε τηντσάντα της στο πάτωμα. Έτρεξε στον υπολογιστή της και τον άνοιξε. Πληκτρολόγησετην ηλεκτρονική διεύθυνση: bellandedward.org, ύστερα το login, έγραψε ntinaki, τον κωδικό της και εισήλθε…
Το ίδιο, περίπου,έγινε και με άλλα εκατό άτομα, αλλά ένα είχε σημασία… η Zwitsa.



Όταν η ώρα έφτασε δυόμιση ακριβώς το φόρουμέσπασε ένα νέο ρεκόρ και onlineάτομα. Τα 102 ήτανσυνδεδεμένα, ενώ οι υπόλοιποι ήταν επισκέπτες.. ο αριθμός ήταν 207. Τότε όλων(εκτός των επισκεπτών) ο υπολογιστής κόλλησε και άρχισε να κυματίζει η οθόνητόσο πολύ που νόμιζες πως αν την άγγιζες θα έμπαινες μέσα!

Ένα μέλος που λεγόταν ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΕΝ 1 χτύπησετην οθόνη. Και μόλις το χέρι της άγγιξε την οθόνη τη ρούφηξε μέσα κυριολεκτικά.Το ίδιο έπαθαν και τα υπόλοιπα εκατόν ένα άτομα! Μερικά χωρίς να αγγίξουν τηνοθόνη.


Το μέλος Morena εμφανίστηκε ξανά στο σπίτι της, στο κάθισμά της!
«Τι ήταν αυτό;»αναρωτήθηκε ξαφνιασμένη και τρομαγμένη ταυτόχρονα.
Γύρισε απότομα το κεφάλι της και είδεανθρώπους! Πολλούς ανθρώπους! Εκατό άνθρωποι ήταν εκεί πέρα κάθε ηλικίας.
Εκείνη έπνιξε μια κραυγή! Και πριν προλάβει ναπει τίποτα’ άλλο εμφανίστηκε ένα ολόγραμμα. Πάνω από αυτό είχε με πράσινο χρώματο username: Zwitsa!
«Καλησπέρα,ονομάζομαι Ζωή κι εγώ σας έφερα εδώ…»
«Στο σπίτι μου;!»
«Ναι, στο σπίτισου!» ανταπάντησε «Ο λόγος που σας έφερα εδώ είναι για να δείτε κι εσείς ανμπορείτε να επιβιώσετε με άλλα εκατό άτομα μέσα σε ένα σπίτι»
Η Morena κοίταξετο σπίτι.
«Γιατί είναι τόσοευρύχωρο;»
Πράγματι το σπίτι ήταν – όχι για 100 – για 200άτομα.
«Με ξόρκι! Όπως σαςέφερα κι εδώ… Το σπίτι δε δείχνει να έχει κάποια διαφορά, αλλά και να τομετρήσει τα ίδια τετραγωνικά εκατοστά θα έχει…»
«Λάθος!» διέκοψε οmR.Geo «αν αυτό το σπίτι φυσιολογικά χωράει… 10 άτομα εδώ που είμαστεεμείς, δεν νομίζω το εμβαδόν του να μείνει ίδιο»
«Κι εσύ που τοξέρεις; Μόνο ένα δεκαπενταρι πήρες σταμαθηματικά»
Ο mR.Geoκοκκίνησε. «Ναι αλλά το ξέρω»
Η Zwitsa γέλασεσατανικά. Ύστερα άλλαξε πορεία!
«Εσύ» είπε απότομαστη sisaki «Χθες, καθώς άκουγες paramore, πίστευες πως δε θα μπορούσες να συντηρήσειςτον εαυτό σου μόνη σου, αν πάθουν κάτι οι γονείς σου. Τώρα λοιπόν ήρθε η ώρα ναμάθεις» Χαμογέλασε σατανικά ξανά και είπε: «Μην προσπαθήσετε να δραπετεύσετε!Δε θα τα καταφέρετε»
«Περίμενε!» είπε ηnantia01 «το φόρουμέχει 2000+ μέλη! Εμείς άντε να είμαστε εκατό»
«Εκατόν δυο»διόρθωσε η Zwitsa«Δεν είμαι τόσο δυνατός ώστενα φέρω χίλια οχτακόσια τρία άτομα! Οι μισοί έχουν διπλό λογαριασμό κι οι άλλοιμισοί δεν έχουν μπει ποτέ! Οπότε έβαλα μέσα τα που έχουν συμπληρώσει τα 1000ποστ ή είναι συχνά συνδεδεμένοι»
«Εγώ δεν έχω 1000»διέκοψε η marina.
«Υπάρχουν κιεξαιρέσεις» είπε η Zwitsaκουνώντας βαρετά το χέρι της.
«Α, μην ξεχάσω!Πριν φύγω θέλω να σας πω πως μόλις ανεβείτε τη σκάλα θα βρείτε 51 δωμάτια! Θαχωριστείτε δυο-δυο»
«Ποια σκάλα»ρώτησε η ROBELINA.
Η Zwitsa κούνησε πάλι το χέρι της και σε έναν τοίχο άνοιξε μια πύλη.Και ύστερα δημιουργήθηκαν σκαλιά που οδηγούσαν πάνω.
Όταν δημιουργήθηκε γύρισαν όλοι να κοιτάξουντη Zwitsa. Είχεεξαφανιστεί! Έτσι απλά.
Όλοι αναρωτιόντουσαν με ποιόν θα μοιράζονταιτο δωμάτιό τους. Η emma_cullen_pattinson το θεωρούσε γελοίο αυτό! Καλά-καλά δεν ήξεραντι συνέβαινε εκεί! Ολόκληρο το φόρουμ εγκλωβίστηκε σε ένα σπίτι! Φυσιολογικό;Δεν νομίζω!
Οι πόρτες είχαν κάτι χρυσές ταμπέλες πουέγραφε χαραγμένα δύο usernames.
H Nemesis of Bellin όταν βρήκε την πόρτα της είπε: «Εmily the Strange! YES! Τι καλά!»
Η marina μπήκεμε την sisaki, ROBELINA με Morena,ntinaki με ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΕΝ 1, mR.Geo μεtwilightFOREVER και η emma_cullen_pattinson με nantia01.
Μόλις ο mR.Geo τοείδε αυτό τα’ παιξε! Εκείνος κι ο twilightFOREVER τα πήγαιναν πολύ καλά! Επίσης ήταν αγόρι. Όταν τον είδε νακοιτάζει τις πόρτες σα χαζός τον φώναξε και του έδειξε. Περίμενε ναστενοχωρηθεί ή τίποτα τέτοιο, το αντίθετο όμως: ο twilightFOREVER χάρηκε!

Όταν η sisaki είδε ROBELINA είπεφωναχτά: «Ποια είναι αυτή η ROBELINΑπλέον;»
«Εγώ! Απάντησεεκείνη»
«Ω!» είπε εκείνηαπογοητευμένα «τι καλά» ειρωνεύτηκε.
Όταν όμως μπήκαν μέσα και είδαν αφίσες paramore και cdείπαν ταυτόχρονα «Paramore». Kai τότε κατάλαβαν πως θα γίνουν πολύ καλέςφίλες!

Η ntinaki πάλι δεν πέρναγε πολύ καλά με την ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΕΝ1.
«..αυτά που λες Ντινάκι μου»έπρηζε η ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΕΝ 1 το ntinaki «ο Θωμάς κουρεύτηκε την Παρασκευή».
«Μάλιστα, μάλιστα» έλεγεβαριεστημένα η ntinaki.

mR.Geo και twilightFOREVER όταν μπήκαν μέσα στο δωμάτιο είπαν: «Βιβλία!»
Κι έτρεξαν προς τη βιβλιοθήκη!
«Κοίτα» είπε ο twilightFOREVER «Αγώνες Πείνας» και το έβγαλε από τηβιβλιοθήκη.
Την ίδια στιγμή ο mR.Geo το άρπαξε κι ο twilightFOREVER έπεσε πάνω του να του το πάρει.Αποτέλεσμα: έπεσαν πάνω στο κρεβάτι τοοποίο κι έσπασε.
«Να υποθέσω πως αυτό γράφειτο όνομά μου;» είπε ο mR.Geo
Ο twilightFOREVER άρπαξε το βιβλίο.
«Τώρα μπορείς να φύγεις πάνω απότο συκώτι μου σε παρακαλώ πολύ;» είπε ο mR.Geo


Η ROBELINA και η Morena δε μίλησαν. H ROBELINA πίστευε πως η Morena είχε κάποια σχέση με την απαγωγή. Και τηνεπομένη ήξεραν κι οι δυο ποιος θα την πληρώσει!

Emma_cullen_pattinson και nantia01 άρχισαν να αλλάζουν θέσεις στις αφίσες του Robert Pattinson και να τσακώνονται για το ποια ταινία θα δουντο βράδυ πριν κοιμηθούν.
«Όχι!» έλεγε η emma_cullen_pattinson «Θα δούμε τη νέα σελήνη για να δούμε και τη σωματάρατου!»
«Όχι» επέμεινε η nantia01 «θα δούμε το remember me που είναισυγκινητικό και ρομαντικό!»
«Μα θέλω να δω τον Έντουαρντχωρίς από πάνω!» είπε η emma_cullen_pattinson.
«Και στο remember me δείχνει. Για παράδειγμα εκεί που έχει στοστήθος του το τατουάζ με τον όνομα του αδερφού του..»
«Άντε καλά» υποχώρησε η emma_cullen_pattinson.
Αυτή ήταν η πρώτη βραδιά τωνμελών ενός φόρουμ στο σπίτι της Morena. Άραγε… γιατί ήταν όλοι εκεί;

*Ένα forum εγκλωβισμένο σ' ένα σπίτι - Περίληψη

Κάπου εκεί έξω, υπάρχει ένα φόρουμ (το εν λόγω), στο οποίο μπαίνει ξαφνικά ένα παράξενα μυστηριώδες μέλος. Δεν αργούν όλα τα μέλη να εγκλωβιστούν σε ένα σπίτι ενός άλλου μέλους, και δεν αργούν να καταλάβουν πως το νέο, αυτό, μέλος ήταν ένας σατανικός μάγος!
Από εκείνη την ημέρα όλα αλλάζουν! Δεν έχουν τηλέφωνα ή τίποτα για να
συνενοηθούν με τους δικούς τους. Μέσα στο σπίτι συμβαίνουν απρόοπτα και
η ομάδα αναρωτιέται: "Μας έβαλαν τυχαία στο σπίτι αυτού του μέλους"; Ή μήπως είναι σύμπτωση που όλοι βρέθηκαν στο σπίτι του μέλους που δεν είχε δημιουργήσει ΠΟΤΕ φασαρία στο φόρουμ;