Α 11. Κεφάλαιο (Edward)

Έντουαρντ:

<<Την ακούω...Είναι κοντά>>, είπα.
Η Άλις κάτι έβλεπε. Δεν με ενδιέφερε τι.
<<Γρήγορα>>, πρόσταξα.
Ο Τζέικομπ δίστασε για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου αλλά βγήκε από το παράθυρο καθώς γινόταν λύκος.
Εμείς πήγαμε στο μπάνιο.
<<Καλησπέρα θνητή..>>, άκουσα την φωνή της Βικτόρια.

Όλα ειχαν γίνει τόσο γρήγορα: Άκουσα τον Σεθ να μας προειδοποιεί ότι έρχετε η Βικτόρια και το σχέδιο του, το οποίο, ήταν πολύ καλό. Κρύφτηκαμε εμείς μιάς και δεν μυρίζαμε και οι λύκοι πήγεναν μακρία. Μόλις ερχόταν η Βικτόρια θα την παγιδεύαμε και θα γρυλίζαμε για να μας ακούσουν οι λύκοι. Αυτό το παιδί ήταν πολύ έξυπνο. Πως το υποτιμάει ο ηλίθιος ο σκύλος- ο Τζέικομπ. Και φτάσαμε στο τώρα. Με την Βικτόρια μέσα στο δωμάτια να μιλάει στην Μπέλλα.

<<Με θυμάσαι υποθέτω, ε;>>, της είπε.
<<Μα φυσικά. Δεν θα θυμόμουν το παιχνιδάκι του Τζέιμς;Του βρικόλακα που ήθελε να με φάει;>>, απάντησε η Μπέλλα με φωνή ειρωνική και καθόλου τρομοκρατημένη. Παραξενεύτηκα. Είχε αλλάξει ή απλώς μάζεψε όλο το θάρος.
Η φωνή της Βικτόρια άρχισε να τραυλίζει:<<Πώς..τολμάς να πιάνεις..το όνομα του..; Οι...φίλοι σου τον...τον.. σκότωσαν>>, κατάφερε να πεί.
<<Για ποιό λόγο; Μήπως επειδή προσπάθησε να με σκοτώσει; Ο Τζέιμς θα ήταν ζωντανός τώρα αν δεν είχε εμπλακεί σ'αυτό>>, είπε η Μπέλλα/
<<Μην ξαναπιάσεις το όνομα του Τζέιμς στο στόμα σου γιατί..>>
<<Γιατί τί; Θα με σκοτώσεις; Έτσι κι αλλιώς δεν θα το κάνεις; Γι'αυτό δεν ήρθες εδώ; Ή μήπως για καφέ;>>.
Η Βικτόρια μέτρησε μέχρι το 3 για να της ορμήσει.
3...
Βγήκα από το μπάνιο.
2...
Πήρε θέση
1...
Της όρμησε...