7. Κεφάλαιο (Edward)

Έντουαρντ:
<<Πώς τολμάς να έρχεσαι μέσα στο σπίτι μου;>>, είπε η Μπέλλα ενώ γούρλωνε τα μάτια της.
<<Ήθελα να δω ότι είσαι καλά>>, είπα κοιτάζοντας το ξεκουμπωμένο πουκάμισο του Σκύλου.
Φύγε, σκέφτηκε, δεν καταλαβαίνεις ότι την κάνεις να πονάει;
Εγώ του έγνεψα.
<<ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΕΣ>>, συνέχισε η Μπέλλα, <<ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΜΕ ΒΛΕΠΕΙΣ>>, τώρα η Μπέλλα είχε βάλει τα κλάματα. Είχε κοκκινήσει...Μαζί μ'αυτή...και τα μάτια της.
Τότε ο Τζέικομπ λυπήθηκε την Μπέλλα και είπε:
<<Φύγε βδέλλα, την κάνεις χειρότερα, δεν φτάνει που έφυγες και έκλεγε επί τόσους μήνες, τώρα ξανάρχεσαι για να δείς τι κάνει σαν παλιοί φίλοι!>>, βροντοφώναξε.
<<Έχεις δίκιο είπα>>.
<<Μην μου λες εμένα...!!!>>, ξεκίνησε το κοπρόσκυλο και μετά σιώπησε. Αν δεν ήταν τόσο σκούρος ίσως έβλεπα ότι κοκκίνηζε.
Η Μπέλλα έκλεγε τώρα με λυγμούς. Πήγα να την πλησιάσω, μα, το σκυλί έβαλε το χέρι μου πίσω.
<<Τζέικομπ μην τσακώνεσαι μαζί του>>, του είπε, <<δεν αξίζει ούτε να τον φτύσεις>>.
Ο Τζέικομπ σταμάτησε και με άφησε, ρίχνοντας μου ένα άγριο βλέμμα.
Ήμουν έτοιμος να πω ότι θα φύγω μα με πρόλαβε μιά άλλη φωνή.
<<Επ! Τί γίνετε εδώ; Πάρτυ έχετε και δεν με καλέσατε;>>